माझ्या खिडकीवरील पावसाच्या थेंबांच्या आवाजाने मला जाग आली. मी उसासा टाकला आणि अंथरून गुंडाळले, अंथरुणातून उठण्याची इच्छा नव्हती. पण नंतर मला आठवलं की तो रविवार होता, आणि माझी शाळा नव्हती म्हणून मी उठून खिडकीपाशी गेलो.
पाऊस जोरात पडत होता आणि आकाश गडद काळोख दिसत होते. ते जवळजवळ वेगळ्या जागेसारखे होते.
मी पावसात फिरायला जायचं ठरवलं. मी माझा रेनकोट आणि बूट घातले आणि बाहेर पडलो. पाऊस माझ्या त्वचेवर थंड आणि ताजेतवाने वाटला. मी डोळे मिटून पावसाच्या थेंबांचा आवाज ऐकत होतो. खूप शांतता होती.
पावसाचा आनंद घेत थोडा वेळ फिरलो. मी इतर काही लोकांना बाहेर फिरताना पाहिले, परंतु बहुतेक लोक आतच होते. मला असे वाटले की मी स्वतःसाठी जग आहे.
शेवटी एका उद्यानात आलो. खेळाचे मैदान रिकामे होते, झुले वाऱ्यावर डोलत होते. मी एका बाकावर बसून पाऊस पाहत होतो.
मी पावसाळ्याच्या दिवशी करू शकणाऱ्या सर्व गोष्टींचा विचार केला. मी आत राहून चित्रपट पाहू शकतो किंवा पुस्तक वाचू शकतो. मी आईला कामात मदत करू शकतो किंवा व्हिडिओ गेम खेळू शकतो. पण मी ठरवले की मला फक्त पावसाचा आनंद घ्यायचा आहे.
म्हणून मी थोडा वेळ तिथे बसून राहिलो, फक्त पाऊस ऐकत होतो आणि जग बघत होतो. तो एक परिपूर्ण दिवस होता.
